Bóg Maszyna – Bohaterowie

Tagard Logor Szalan

art: Reliah Δ

Stygmat: kolec na podbródku.

Tagard urodził się w rodzinie należącej do kasty średniej szlachty – dannów, którzy są właścicielami wszelkich przedsiębiorstw: manufaktur, fabryk et cetera. Jego ojciec, dann Erwastan Logor Szalan, zarządza jedną z najważniejszych dla królestwa kopalni. Tagard miał być dziedzicem tego przybytku, lecz ambicje, o które nawet się nie podejrzewał, zaprowadziły go o wiele dalej niż z początku przypuszczał…

Maszyny są całym jego życiem: fascynowały go od najmłodszych lat, a jego największym marzeniem było zostać wielkim inżynierem Antianu: wynalazcą o zasługach godnych uznania samego króla-boga. Ogromne zainteresowanie budził w nim mit o konstruktach: maszynach zasilanych Wolą. Jednak Wola to narzędzie, którym mogą posługiwać się tylko bogowie, a sam mit mówi o tym, że niemożliwym jest ożywić nią metal. Tagard jednak, mimo kościelnych zakazów i groźby śmierci, zaczyna eksperymentować… i dokonuje przełomowego odkrycia.

Sielankę przerywa pewne tragiczne wydarzenie, które zmienia jego postrzeganie świata i praw narzucanych przez króla-boga. Z biegiem czasu postanawia sięgnąć najdalej, jak tylko może: zostać bogiem.

Tagard to uparty perfekcjonista, który miewa problemy z trzymaniem nerwów na wodzy. Swoich przyjaciół ceni nade wszystko, choć nie potrafi tego okazywać. Jest aseksualny, co nie ułatwia mu życia w zaaranżowanym związku ze szlachcianką Ilyą, którą traktuje bardziej jak przyjaciółkę. Brzydzi się swojego ciała, nienawidzi jego ograniczeń i doskonałości dopatruje się w metalu.

Ilya Gendos

art: Mad Lizard

Stygmat: korona z kolców na czole.

Ilya jest córką hariena Balmonda, który zarządza częścią księstwa Naranot: wyspą Landre-Szai. Całe życie gra miłą, skromną, nieco głupiutką szlachciankę, jednak pod tą maską kryje się bystra i pewna siebie dziewczyna, która wie, co chce osiągnąć. Jednym z tych osiągnięć było doprowadzenie do zaaranżowanego małżeństwa z Tagardem – choć nastąpiło to w wyjątkowo smutnych okolicznościach, bo każde z nich w tym samym czasie straciło kogoś ważnego.

Podczas gdy ona jest obeznana z dworskim życiem, konwenansami i całą grą pozorów, Tagard – o mniej znaczącym tytule i spędzający cały swój czas na zmianę na uczelni i w warsztacie – nie ma o tym bladego pojęcia. Dlatego Ilya jest jego nauczycielką i przewodniczką. Jego pomysły i plany nie zawsze ją przekonują, ale niezależnie od wszystkiego pomaga mu osiągnąć cele. Może dlatego że jest w nim beznadziejnie zakochana… i tym bardziej boli ją jego oziębłość, której źródła nie potrafi zrozumieć. Jednak w pewnym tragicznym momencie życia przekonuje się, że mimo wszelkich uprzedzeń, wciąż może liczyć na jego oddanie i... miłość?

Gawier

art: Ponury Grajek

Stygmat: pięć kolców wyrastających z pleców.

Rosnący w błyskawicznym tempie garb Gawiera już we wczesnym dzieciństwie przypieczętował jego los. Kalectwo – czy to wrodzone, czy nabyte – w Antianie równoznaczne jest z niewolnictwem i jedynym sposobem na uniknięcie tego jest służba wojskowa lub godna śmierć. Gawier spędził dzieciństwo w domu kalek, gdzie został poddany okrutnemu procederowi znanemu jako łamanie Woli, a potem, jako nastolatek, został wręczony w prezencie pięcioletniemu Tagardowi, by być jego osobistym sługą. Małemu dannowi jednak zależało tylko na tym, by mieć przyjaciela – i mimo protestów matki, tak właśnie traktował Gawiera.

Ich relacja jest jednak niełatwa. Pobyt w domu kalek odcisnął trwałe piętno na Gawierze, który obawia się kontaktów z innymi, nie jest w stanie się nikomu przeciwstawić i przede wszystkim – nie potrafi myśleć o sobie tak, jak myśli o nim Tagard: jak o równym mu człowieku. Jest nieskończenie wdzięczny swemu panu za życie, które ten mu zapewnił, lecz w jego umyśle to wciąż jest jego pan – jego właściciel. Nawet zwracanie się do niego po imieniu – na które Tagard nalega – przychodzi mu z ogromnym trudem.

To właśnie Gawier jest jednym z powodów, dla których Tagard postanowił dążyć do zmiany okrutnego, przestarzałego prawa. Podczas gdy on jest przekonany, że kiedyś uda mu się zapewnić jego słudze normalne, godne życie… Gawier wie, że pewne rzeczy zostają w człowieku na zawsze.

Teremi Nawara

art: Puggie Wonderland

Stygmat: seledynowe tęczówki.

Rodzice Teremi nie wywodzili się ze szlachty, lecz jako uznani muzycy wiedli życie na wysokim poziomie. Pragnęli, by córka poszła w ich ślady, lecz ona miała inny plan na życie – zaczęła sama zarabiać, by móc pójść na studia… inżynierskie. Tam właśnie poznała Tagarda, który zaczął pomagać jej w zrozumieniu trudnego materiału i – cóż – uwierzeniu w siebie. Przez długi czas była dla niego tylko przyjaciółką, gdy jednak jego ambicje zaczęły sięgać coraz dalej, a odkrycia przekraczać wszelkie wyobrażenia, poprosił ją o pomoc w realizacji swoich mniej i bardziej skomplikowanych planów, obejmujących projektowanie i budowanie konstruktów. Pewne wydarzenia jednak oderwały ich od tej umiarkowanie legalnej działalności… a potem zmieniło się wszystko.

Drodenian Rawodor

art: Ataner the Artist

Stygmat: czerwone łuski zamiast brwi, na wierzchu dłoni i dekolcie.

Pierworodny syn Arenaia, króla-boga, nie ma łatwego życia. Ogrom oczekiwań, które przed nim stawiano od najmłodszych lat, bardzo szybko zaczął go przytłaczać. Nie skarży się i próbuje dać z siebie wszystko, by usatysfakcjonować wymagającego ojca, lecz o tym, jak ciężko mu sprostać swemu przeznaczeniu, wie tylko on sam i najlepszy przyjaciel – jego kuzyn Tagard.

Zdaje sobie sprawę, że jako książę ma najlepsze życie, jakie tylko można sobie wymarzyć – i to go tylko wpędza w jeszcze głębsze poczucie winy. Niemal panicznie boi się przyszłości i tego, jak jej sprostać. Niektórzy w jego otoczeniu uważają, że jest zbyt słaby, niegodny tytułu Arenaia, i najchętniej zrezygnowałby ze swoich praw do dziedziczenia tytułu, ale nie jest w stanie sprzeciwić się tradycji. Poza tym… wie, że może być jedynym, który zechce zmienić przestarzałe, okrutne prawa rządzące królestwem. To jedna z niewielu myśli, które wciąż każą mu walczyć.

Prawiden Rawodor

art: Ataner the Artist

Stygmat: czerwone łuski zamiast brwi, na wierzchu dłoni i dekolcie.

Młodszy brat Drodeniana, dorastając w jego cieniu, zawsze czuł się pomijany przez wszystkich. Choć starał się z całych sił, nie mógł się pozbyć wrażenia, że nie jest traktowany poważnie i że musi się wysilać dwa razy bardziej, by zaskarbić sobie tyle przychylności, co jego brat za zrobienie niczego. Tym bardziej drażnił go fakt, że Drodenian nie docenia tego, co ma.

Kiedy sytuacja drastycznie się zmieniła i w bardzo młodym wieku musiał przejąć władzę nad księstwem, które znajdowało się w trudnej sytuacji, boleśnie przekonał się, przed jak trudnym zadaniem go postawiono. Duma jednak nie pozwalała mu prosić nikogo o pomoc. Kiedy dłoń wyciągnął ku niemu Tagard, nie zdawał sobie sprawy, że z każdą odrobiną zaufania, którą go obdarza, przypieczętowuje swój los.

Selimar Rawodor

art: Ataner the Artist

Stygmat: białe tęczówki.

Książę Zachodniej Wyspy Nayen, członek rodziny królewskiej, najstarszy kuzyn Tagarda, Drodeniana i Prawidena. Przez większość życia nawet nie utrzymywał kontaktu z tym pierwszym, ponieważ jego ojciec miał za złe swej siostrze, matce Tagarda, popełniony przez nią mezalians. Dopiero po jego śmierci Selimar wyciągnął rękę do rodziny i nawiązał przyjazne stosunki.

Książę sprawia wrażenie najbardziej czarującego człowieka na świecie: zawsze potrafi powiedzieć coś miłego, jest pełen optymizmu i dobrej woli. Czasem sprawia wręcz wrażenie naiwnego i zbyt ufnego. W krytycznym momencie Tagard przekonuje się jednak, że to wszystko fasada skrywająca człowieka niezwykle przebiegłego i zdeterminowanego, by osiągnąć swoje cele.